|
||||||||
|
“Twee doorgewinterde muziek veteranen amuseren zich op de planken…” Als tweede blues-op-donderdag-optreden in de Muziekodroom kozen de organiserende blues freaks van move2blues voor “one ferocious kick ass blues band”, een verscheurende West Coast blues/roots band, 100% original Orange County California, THE ATOMIC 44’s. Op zich zijn het absoluut géén onbekenden als je weet, dat de sympathieke zanger/gitarist Johnny Main (met baard) als frontman van The 44’s en de rijzige introverte Eric Von Herzen (met snor) als mondharmonicaspeler van de Atomic Road Kings -twee bevriende veteranen die de kern van The Atomic 44’s vormen- op meerdere fronten al méér dan twee decennia actief zijn en albums opnamen. Waarom ze de handen in elkaar sloegen, vertelden ze ons voor hun optreden tijdens een interview dat we met hen deden. The 44’s is een uit LA afkomstige blues/roots/rockband. Johnny Main, hun frontman trok de aandacht van -hij is zowat de rode draad in het verhaal- Kid Ramos (The Fabulous Thunderbirds, The Mannish Boys, Los Fabulocos, The Proven Ones, Roomful of Blues) toen ze optraden in de Doll Hut in Anaheim (CA). Met Ramos als producer debuteerden ze in 2010 met ‘Boogie Disease’. In 2015 stonden The 44’s op de affiche van het Moulin Blues Festival bij onze Noorderburen in Ospel, waar occasioneel Kid Ramos ook mee op het podium stond. Deze wat langere intro leidt ons naar vanavond én verklaart de naam The Atomic 44’s, rond de net genoemde zanger/gitarist Johnny Main (44’s) én mondharmonicaspeler Eric Von Herzen (Atomic Road Kings). Beide heren ontmoetten elkaar in 2020 en stonden daarna samen in de Pot O Gold Studio’s in Orange County voor het debuut album van The Atomic 44’s, ‘Volume One’ (Bird Dog Records). Ze deden de opnames daar met bassist Bill Stuve, drummer Gary Ferguson (Etta James, Gary Moore), gitarist Kid Ramos, Taryn Donath (keys) en de gekende zangeres en award-winnares Deb Ryder. In de MOD stonden The Atomic 44’s t.t.z. Main & Von Herzen op het podium met bassist Renaud “RL” Lesire en drummer Geert Servaes. Lesire is een Waalse singer/songwriter en multi-instrumentalist (harp, gitaar, bas) die al van ontelbare formaties/bands (Well Well Well, Little Hook, Dunn & Lesire, His Great Coyota Trans Blues Orchestra…) deel uitmaakte. Servaes, de Houthalenaar die samen met Jan Jaspers naam maakte in het Europese blues circuit bij o.a. High Five Jive, Dizzy Dimples, Voodoo Boogie en de Boogie Beasts, Well Well Well… hier nog verder voorstellen is, gezien de huidige wereldwijde ellende, tijdverlies en enkel nodig voor blues dummies. Rond negen uur en zoals steeds kort ingeleid door Danny-de move2blues-man, trokken The Atomic 44’s in het Backstage Café plankgas van leer met “Too Many Drivers” als opener van hun eerste set. Een set, die verder met nummers als de instrumental “Jake’s Juke”, de boogie “Hanging Tree”, “Ninety-Nine to Life” (drie nummers uit het 2015-album ‘On the 13th’ van The 44’s), het met wat Latino getinte ophitsende "Mary Ann” en (ook uit ‘Boogie Disease’) het gekende “Automatic” van Lester Butler (Red Devils), samengevat: krachtig, aanstekelig en opwindend was. Het harpspel van Von Herzen stuwde hierbij de band voortdurend met snijdende verve aan op het strakke ritme van de drum. Main's stem is daarbij gemaakt voor de blues: edgy en rauw. Hierdoor vergaten we snel de ongemakken van de nieuwe locatie en volgen we Main en Von Herzen, die hun optreden van de vorige avond voor Radio Blues Moose in Groesbeek al goed verteerd leken te hebben. Lesire en Servaes waren geconcentreerd en pakten het als routiniers relaxt en vakkundig aan. De positieve stress die je bij hen soms kon voelen, zorgde voor de scherpte en dat ze er stonden. Restte alleen nog dit: maar waar bleven de nummers van hun ‘Volume One’…? Het werd een lange pauze, waardoor de tweede set pas rond kwart voor 11 begon met -jawel!!- twee nummers uit hun debuut album: “Ol’ Mexico” en “Fade to Black”, een nummer dat kreunde voordat het zich in de pas zette. Met o.a. de instrumental “Johnny Cochino”, “Commit a Crime” en “Goin’ to the Church” (drie nummers uit ‘Boogie Disease’) en “Fender Bender” vloog de tweede set als een dampende stoomtrein voorbij, zonder saai te worden. Main, Von Herzen, Lesire & Servaes sloten af met het veelzeggende “Lady Luck”, dat alles vanavond, voor de “lucky ones” die er vanavond bij waren, nog eens juist samenvatte. “Het was daarna langzaam bekomen van de opwindende blues/roots van The Atomic 44’s, aka Johnny Main & Eric Von Herzen. Dit was genieten, dit deed je even alle ellende vergeten en uitkijken naar méér…” (ESC voor Rootstime) Zolang de bommen ver genoeg blijven vallen en bij leven en welzijn, gaat move2blues op 05 mei verder in de Muziekodroom met de veelbelovende en aardig bemande TEXAS BLUES GUITAR SUMMIT, met ANSON FUNDERBURGH, MIKE MORGAN & SHAWN PITTMAN. Reserveer tijdig je tickets, want dit zijn niet de minsten!
Eric Schuurmans foto © Michel Verlinden Move2blues – AGENDA: 05 mei ‘22 (21u): TEXAS BLUES GUITAR SUMMIT (US): ANSON FUNDERBURGH, MIKE MORGAN & SHAWN PITTMAN - 19/22€
|